Fonksiyonlarımız için ne tür Triggers ( tetikleyiciler) kullanabileceğimizden bahsettik ve örneklerini anlattık. Şimdi hız kesmeden Bindings (tam türkçeye çeviremiyorum. Bağlar/Bağlantılar) kavramına açmak istiyorum. Bindings size fonksiyonunuz içerisinden verilere bağlanmanız için bir yol veya yöntem için yardımcı olurlar. Bir önceki yazımızda bildiğimiz gibi Triggers ( tetikleyicilerin ) bize geliştirdiğimiz fonksiyonun hangi servisler tarafından tetiklenebileceğini söyleyebiliyorduk. Örneğin, Azure Queue Servisi ile fonksiyonunuz tetiklenmesini ( yani çalışmasını/aksiyon almasını ) sağlayabiliyoruz. Fakat bu tetiklemeden sonra Storage Queue servisinden gelen veri bizim için fonksiyonun içerisindeki parametreye atanıyor. Bindings kullanmak zorunda değiliz fakat kullanma senaryomuzu biraz daha açmak ister isek, Storage Queue’den bir mesaj geldiği zaman tetiklenecek olan Azure Fonksiyonumla beraber Storage Table tuttuğum transcation verileriminde bindings kullanarak bir parametreye atanması sağlayıp, daha sonra bu verileri karşılaştırabilir ve fonskiyonumun onun sonuca göre çalışmasını sağlayabilirim. Bindings tamamen isteğe bağlıdır. Bu yüzden karşımıza farklı Bindings türleri çıkıyor olacak. Bir önceki yazımızda herhangi bir kod yazmadan tetikleyen servise erişmemizi sağlayacağından bahsetmiştik. Bindings sayesinde yine farklı servislere kod yazmadan erişip bir parametreye atayıp veriler elde edebilir ve onları değerlendirebiliriz.

Öncelikle bu yazı serisine başlamadan şunu göz önünde bulundurmanızı tavsiye ediyorum, yazı içerisinde geçen Azure servislerin detaylı bir biçimde neler yaptığını anlatmayı düşünmüyorum. Bunları anlamak ve kavramak için internet üzerinde örn:’Microsoft Docs’ sınırsız kaynaklara erişme şansınız var. Genel anlamıyla servislerin nerede, ne zaman ve niçin kullanılması gerektiğine değinip servisleri sırası geldikçe ve kullanıma başladıkça sizinle paylaşıyor olacağım. Bu servisleri kullanırken temel veya yüzeysel bir açıklama görebilirsiniz. Fakat bu yazı serisinin temel amacı Serverless hizmetlerini kullarank ve bunlar ile beraber Cloud veya Hybrid otomasyonunun nerelere doğru yelkenler açtığını, son olarakta Powershell Core’un tüm Azure Serverless hizmetlerinde ne/nasıl bir şekilde aktif şekilde röl aldığını anlamanıza yardımcı olmaya çalışacağım.

Uzun süredir Azure Functions ( Serverless Functions ) kullanarak interaktif biçimde Microsoft servislerini deneyimleyip içli dışı olup zaman geçiriyorum. Cloud Engineering departmanlarının even-based cloud otomasyon süreçlerini tasarlıyorum. Azure Functions en sade ve özet haliyle Microsoft’un bize sunduğu Serverless Functions hizmeti olarak karşımıza çıkıyor. İşte tam bu noktada ‘Serverless’ olmasının verdiği avantaj ile Powershell Core esnekliğinide kullanarak Microsoft Azure’un diğer servisleri ile entegre biçimde kullanıp veya başka bir Cloud Provider’ın API/SDK kullanarak farklı otomasyon senaryolarına doğru yelken açabiliyoruz. Azure Functions farklı ‘Run time’ versiyonlarına sahip ve her ‘Run Time’ versiyonunda farklı (.Net veya .Net Core) framework – yani alt yapısı ile karşımıza çıkıyor. Azure Functions App içerisinde run time versiyonlarını daha iyi anlamak için lütfen şu sayfa üzerine göz gezdiriniz. Yazımızın devamında Azure Functions App ‘Run Time 2.x veya 3.x’ kullanarak devam edeceğim. Deneyimlerim doğrultusunda söyleyebilirim ki, ‘Run Time ‘2.x’ den sonra Powershell Core gücünü arkasına alarak çok farklı yenilikler geldi ve Powershell Core ile alt yapı otomasyonu ile uğraşan Developer veya Powershell Developer’ın işlerini kolay hale getirebilcek çözümler sunuyor. Zaten Microsoft Azure Functions Apps ‘Run Time’ 1.x için experimental olarak bizlere kullanıma sunuyordu.